PD-ja ka harruar si bëhen llogaritë –

Nga Vitjon Nina

Nëse gjërat nuk marrin kthesën e një gjenialiteti stratosferik të një mendjeje madhore në fushata elektorale, Partia Demokratike mund të jetë një forcë politike, të cilës i kanë dalë nga kontrolli llogaritë e fushatës.

Me prezantimin e listave zgjedhore, jo pak kujt i ra në sy fakti se sa emra të rëndësishëm janë lënë jashtë listave të sigurta dhe sa të tjerë, të cilët nuk kanë treguar ndoshta arritjet politike të të tjerëve, lihen jashtë, në luftë të hapur për mandat.

Mbi të gjitha, llogaritë mirë duhet të bëhen në Tiranën e madhe, ku brenda demokratëve rrezikohet seriozisht të poshtërohen nga gara dhe të mbesin pa një karrige deputeti emra shumë seriozë.

Dy prej tyre, Jorida Tabaku dhe Ilir Alimehmeti, do të ishte e pajustifikueshme që PD-ja t’i humbiste në një luftë që s’kishte nevojë për beteja.

Pse thuhet kjo?

Optimizmi i shfrenuar i opozitës ka qenë gjithnjë pikë e mangët e taktikës dhe mendësisë së tyre elektorale. Kështu po ndodh edhe këtë vit, me deklarata që shfaqin supremaci në Tiranë me marrjen deri të 19 apo 20 mandateve. Nëse do të ishte ky skenar, PD-ja jo vetëm do të merrte pushtetin, por do të vendoste një epërsi mandatesh që do t’i jepte një epërsi të lartë në Parlament.

Ndaj situata duhet sjellë me këmbë në tokë.

Së pari, për shkak të sondazheve të ndryshme në vend. Askush nuk e nxjerr PD-në në këto kuota që pretendon. Aq më tepër kur dinamika e zgjedhjeve këtë herë – mbi të gjitha në Tiranë – ndryshon për dy arsye madhore: 1-Diaspora. 2-Përfshirja e partive të vogla që mund të rrëmbejnë mandate nga partitë e mëdha.

Nëse do të flisnim me realizëm, i referohemi zgjedhjeve të vitit 2021.

Partia Demokratike në Tiranë fitoi 15 mandate me koalicionin e saj Partia Demokratike – Aleanca për Ndryshim.

Në mënyrë bujare, duke qenë se është shtuar një mandat në Tiranë në këto zgjedhje dhe duke qenë se Partia e Lirisë ka hyrë në koalicion, me disa parti të tjera që kanë ikur prej koalicionit, mund të themi se PD-ja mund të arrijë të kapë deri në 16 mandate maksimalisht, parë sondazhet.

Gjithnjë, duke u varur nga performanca e partive të vogla.

Në të tillë rast, kuptueshëm 12 emrat e listës së mbyllur futen të parët në Parlament.

Të tjerëve i mbetet beteja. Por çfarë ndodh?

Aleatët e PD-së janë treguar ndoshta më dinakë se vetë PD-ja, përveçse nëse e gjitha është bërë qëllimisht.

Fjala bie, Ilir Meta, presidenti i burgosur i Partisë së Lirisë, garon në listën e hapur. Ndërkohë që votat për demokratët do të jenë të ndara, Meta do të thithë gjithë votat e PL-së nën emrin e tij dhe me gjasë (përjashto një bojkot masiv të anëtarëve të partisë së tij), ai do të dalë më i votuari nga lista dhe do të marrë mandat.

Njëjtë situata edhe me Shpëtim Idrizin, i cili në listët të mbyllur futi emrin e Mesila Dodës dhe jo të tijin.

Idrizi, si Meta, do të mbledhë nën emrin e tij gjithë votat që PDIU-ja ka në Tiranë, teksa demokratët do të duhet të ndajnë votat mes vetes. Me gjasë e ka edhe ai sigurinë se këto vota ia sigurojnë mandatin.

Minus dy. Dy në lojë.

Alimehmeti dhe Tabaku, duhet të shohin përballë rreth 40 kolegë të tyre brenda listës dhe të luftojnë brenda bazës demokrate për këto vota jetike për të marrë një ulëse. Që rrjedhimisht, do të lërë jashtë ose ata vetë, ose të tjerë e të shohë ata brenda.

Por fakti do të mbetet se do të jenë në çdo rast më pak deputetë të PD-së, e më shumë të aleatëve, të cilët morën listat e mbyllura e do të marrin me gjasë edhe “thërrime” të tjera, prej maksimizimit të votës që mund të kenë eventualisht për shkak të të qenit të vetëm nga një parti e ndryshme në koalicion.

Ndaj, edhe Meta pretendon të nxjerrë 12 deputetë. Apo të tjerë, me ambicie të çala më parë, të nxjerrin deputetë në disa qarqe.

Demokratët ndërkaq duhet të shpresojnë se ky nuk ka qenë kalkulimi dhe leximi i gabuar