Pikë kthese historike, Kina dhe India bëjnë lëvizjen diplomatike befasuese që ndryshon fatin e luftës mes Moskës dhe Kievit, Rusia tashmë e izoluar nga të gjitha anët
Një pikë kthese historike që mund të ndryshojë si panoramën e marrëdhënieve diplomatike ndërkombëtare ashtu edhe fatin e luftës mes Moskës dhe Kievit. Në të vërtetë, Kina dhe India votuan për rezolutën e OKB- së në lidhje me “agresionin” e Rusisë kundër Ukrainës. Rezoluta titullohet ‘Bashkëpunimi ndërmjet Kombeve të Bashkuara dhe Këshillit të Evropës: rezolutë/miratuar nga Asambleja e Përgjithshme’. Kjo është ajo që lexojmë në faqen e internetit të Kombeve të Bashkuara. Rezoluta nuk përqendrohet në luftë dhe në vend të kësaj bën thirrje për një bashkëpunim më të madh midis Kombeve të Bashkuara dhe Këshillit të Evropës. Në një lëvizje diplomatike befasuese, Kina dhe India, dy vende që kanë shmangur dënimin e Moskës për pushtimin e saj në shkallë të gjerë të Ukrainës, pavarësisht thirrjeve të përsëritura nga aleatët perëndimorë, votuan në favor të një rezolute të OKB-së që në mënyrë eksplicite njeh “agresionin e Federatës Ruse kundër Ukrainës”. “Me pak fjalë, dy vendet me peshë që deri më tani kishin shmangur njohjen e agresionit të Moskës ndaj Kievit, dje kanë ndërmarrë një hap konkret drejt qëndrimeve të komunitetit ndërkombëtar, i cili prej kohësh e ka dënuar lëvizjen e pamatur të Putinit.
Goditja e Indisë
India ka qenë e gatshme të rrisë importet e saj të naftës ruse dhe mallrave të tjera në muajt e fundit, por kompanitë e naftës dhe qeveria indiane thuhet se kanë hezituar të miratojnë një mekanizëm tregtar në rubla për importet e naftës. Kryeministri, Narendra Modi bëri disa muaj më parë gjithashtu kritikën e tij më të fortë për luftën. Në samitin e Organizatës së Bashkëpunimit të Shangait në Uzbekistan, ai deklaroi se “epoka e sotme nuk është një epokë lufte“. Putin madje rrezikon të humbasë atë që kishte qenë një nga aleatët më të afërt të sigurisë së Rusisë: Armeninë. Kjo pasi Organizata e Traktatit të Sigurisë Kolektive (CSTO) e udhëhequr nga Rusia refuzoi të mbështesë Jerevanin pas përleshjeve kufitare me Azerbajxhanin dhe sulmeve në territorin e tij. Disa zyrtarë të lartë armenë madje kanë lënë të kuptohet se do të largohen krejtësisht nga blloku. Presidenti i Kazakistanit, Kassym-Jomart Tokayev ka kërkuar të distancohet gjithashtu nga Putini. Edhe Taxhikistani, presidenti i të cilit sapo iu dha Urdhri i Meritës për Atdheun në shkallën e tretë nga vetë Putini, ka treguar rezervë për të rrezikuar shkeljen e sanksioneve perëndimore ndaj sistemeve ruse të pagesave. As mizoritë ushtarake dhe keq menaxhimi ekonomik i Putinit nuk po i bëjnë miq në Afrikë dhe Lindjen e Mesme, ku vendet deri më tani kanë abstenuar kryesisht nga përfshirja në konflikt. Por ka shenja se tmerret e sulmeve të Rusisë ndaj Ukrainës po e çojnë këtë neutralitet në kufijtë e saj. Në Lindjen e Mesme, dy eksportues të mëdhenj të energjisë, Katari dhe Kuvajti, kanë dënuar përdorimin e forcës për të zgjidhur mosmarrëveshjet midis vendeve dhe kanë bërë thirrje për respektimin e sovranitetit dhe integritetit territorial të Ukrainës.
Putin i vetëm
Në Afrikë, gjithashtu, ka pasur kritika për agresionin rus. Presidentja ganeze Nana Akufo-Addo i tha OKB-së: “Çdo plumb, çdo bombë, çdo predhë që godet një objektiv në Ukrainë, godet xhepat tanë dhe ekonomitë tona në Afrikë”. Pavarësisht shpresave të tij, Putin lufton i vetëm. Kjo mund ta bëjë atë edhe më të rrezikshëm ose do ta izolojë më tej. Lufta e tij në Ukrainë nuk është luftë civilizuese apo epokale për të ardhmen, por dëshirat maniake të një njeriu in cili ka eliminuar sistematikisht dhe shpesh herë brutalisht aftësinë e çdo zëri në Rusi që flet kundër tij. Por dëshira e tij për të frikësuar botën që të pajtohet me barbarinë e tij dhe botëkuptimin e lakmuar nuk është gjë tjetër veçse një fantazi e tij dhe aty qëndron shpresa.
