Pse u janë qepur të gjithë pensionistëve?

Nga Ylli Pata

Si në këtë fushatë, nuk pa pasur asnjëherë kaq vëmendje nga politikanët armata e votuesve pensionistë.

Përveç Edi Ramës dhe PS-së, që është forca politike që ka punuar që prej 34 vjetësh më këtë kategori të shoqërisë, sot si opozita, edhe partitë e reja, po bëjnë sulm për të bërë për vete pensionistët.

PS-ja, historikisht edhe komisionerët, edhe anëtarësinë e saj, përkatësisht aktivistët e ka pasur në moshë të madhe e që i përkisnin kategorisë së pensionistëve.

Ky fenomen krijoi në politikën përballë së majtës, një reagim të ashpër ndaj pensionistëve në përgjithësi. Ky lloj bullizmi politik nuk transmetohej vetëm nga fanatikët e bazës së “partive të djathta”, por përdorej rëndom edhe nga politikanët lart. Të cilët e bënin për të treguar se duhet vijuar ky bullizëm për të trembur këtë “armatë të frikshme” që votonte masivisht për të majtën.

Kjo e “djathtë” as nuk e vriste fare mendjen për të mos lënduar pensionistët, pasi kishin me vete “baby boomer-s”-at, njerëzit e “this is miraklle of fridëm”. Por ja vitet ikin e ikin, e “baby boomers”-at zbardhen, zbathen dhe vijnë në moshën e pensionit si papritur.

Edhe pse nuk janë si pensionistët e viteve të para, me kasketa apo borselino, me xhaketa leshi apo stofi, por janë “trendy” e vishen me pantallona apo tuta ngjitur për trup e me atlete pa çorape, kanë ardhur në moshën e tretë.

Në gjithë këto 34 vite, askush, që nga garipat e “miraklle of freedom” deri tek politika sipër as nuk e ka çarë kokën, për atë që bën bazën e një sistemi që Perëndimi i thotë previdencë. Të mendojë për të ardhmen, kur nuk ke mundësi e aftësi për të çarë jetën si luan.

Në gjithë këto vite është vrapuar pë të fituar sa më shumë në “punëra” që vinin përpara, për të harxhuar e shpërthyer në festa e fundjava të gjata, dreka mishi e kërcime pa u ndalur, benza “harushë”, por asnjë kontribut për pensionin.

Kur këta boomer-sat e ‘demokraciiiisë” u bënë biznesmënë nuk paguan asnjë sigurim për punëtorët. Madje mjaft prej tyre edhe i mbanin në pjesën e lekëve, atë pjesën e sigurimeve, por nuk e derdhën kurrë në ISSH.

Pasi gjithçka ishte false; paguaj që të mashtroj me letrat, paguaj për vizë, paguaj, për të bërë letra të reja, paguaj për të marrë kasën, paguaj për të fshehu taksat. E në fund, jemi në një situatë kur një brez i tërë i mrekullisë së demokracisë dhe lirisë, është në moshën e pensionit dhe merr një çmim të hidhur të gjithë sakrificave, por ndoshta edhe të pakujdesisë për të menduar për të ardhmen e tij.

Megjithatë, përveç aspektit kritik, kjo medalje ka edhe një anë tjeter, pasi kemi sakrificën e madhe për të shkolluar e rregulluar fëmijët për një të ardhme sa më të mirë, e natyrisht emigracionin e madh, i cili ka nisur që në vitin 1990 masivisht.

Për të cilin, debati publik ka qenë thuajse i munguar. Mjafton ngurrimi për të hapur votimin e diasporës, për të thënë shumë.

E në këto votime, pra më 11 maj, nëse gjërat shkojnë normalisht me votimin e komplikuar me postë, do të kemi një dimension krejt të ri e të panjohur të një shtrese që vjen vrullshëm në jetën politike e publike.

Rikthimi te pensionistët në fakt, është një tentativë për të rikuperuar një elektorat që nuk e ka as entuziazmin e 1992-1996-s, e as inatin e 2000-2005-s. Madje as vrullin e 2005-2013-n, kur ndodhi frenezia e diplomave pa fund në universitetet që jepnin diploma qesim, e mund t’i shtynin me marifete fëmijët për të punuar në shtet.

“Baby-boomers”-at shqiptarë janë realisht gjenerata më problematike që do të jetë e detyruar të punojnë deri në moshën e fundit që kanë fuqi për të jetuar.

Por mungon një debat real politik, sidomos nga opozita dhe partitë e reja që duhen të shpallin një ide a një projekt për ta hedhur për zgjidhje një çështje që nuk besohet me premtime për rritje me përqindje apo me shifra në hava.

Këtë debat, politika duhet ta bënte e ta bënte herët, dhe me profesionistë sa më të njohur, që të vihet më pas në një propozim sa më realist. Por në të vërtetë, ajo që po i ndodh të gjithëve që janë kujtuar sot për pensionet dhe glorifikojnë pensionistët, nuk është asgjë tjetër vetëm karma e asaj urrejtje të viteve të para, posaçërisht 1990-1991 ku doli thirrja: “Veteranët në hanxhar, pensionistët në litar”!