“Mund të mos luaja më futboll!”/ Broja kujton kohën e errët te Çelësi, mesazhi para “Euro 2024”: Do ju tregoj se kush jam në të vërtetë!

Armando Broja është një nga lojtarët prej të cilit pritet më shumë në “Euro 2024”. Sulmuesi i Kombëtares në një intervistë për “The Athletic”, shfaqet më i karikuar se kurrë dhe tregohet i gatshëm që së bashku me djemtë e tjerë të japin gjithçka për të bërë një performancë sa më të mirë.

“Nëse unë do të jem në fushë me Shqipërinë në Euro 2024, atëherë do të kem mundësinë t’u tregoj njerëzve se kush jam në të vërtetë. Sa herë mendoj për këtë, më vjen një buzëqeshje natyrale.

Gjithë jetën time kam ëndërruar që të isha pjesë e një eventi kaq madhor. Kam shumë për t’u provuar njerëzve, por edhe vetes sime. Në futboll ka shumë kritika, njerëz që dyshojnë në cilësitë e tua. Ata mbajnë mend vetëm ndeshjet e këqija dhe të gjykojnë kur je në pikën më të ulët.

Por, kënaqësia e vërtetë në futboll është kur i lë pas të gjitha këto. Do ta përdor të gjithë këtë energji si një shtysë për t’u provuar njerëzve të kundërtën. Më është dashur ta bëjë këtë gjatë gjithë jetës sime dhe ky Europian me jep një tjetër mundësi.

Dua të tregoj se e kam hedhur pas dëmtimin, dhe se mund t’ia dal kundër kombëtareve më të mëdha në botë, si dhe kundër disa prej mbrojtësve e lojtarëve më të mirë në qarkullim.

Dua t’i tregoj botës, vendit tim, familjes sime, shokëve, të gjithë atyre që dyshuan, por edhe atyre që më mbështesin, se unë mund të bëhem futbollisti që kam në mendje dhe të arrij të gjithë pritshmëritë që kam për veten”, u shpreh Broja.

Broja kujton dëmtimin e rëndë tek Chelsea: Mund të mos luaja më futboll!

Armando Broja pësoi një dëmtim të rëndë pas një dueli me Ezri Konsa të Aston Villas në një ndeshje miqësore në vitin 2022. Ai ka kujtuar ato momente delikate në karrierën e tij.

“Ishte një turp i madh ajo që ndodhi sepse, në atë periudhë ndërprerjeje të kampionateve për shkak të Kupës së Botës, pata një shans të madh për t’u konfirmuar me trajnerin Potter.

Kur u lëndova, po bërtisja në i shtrirë në tokë, me lot që më rridhnin në fytyrë, sepse nuk ndihesha mirë. Fizioterapistët hynë dhe më dhanë oksigjen menjëherë. Nuk i lëvizja dot këmbët. U tremba shumë. Mbaj mend që shkova në dhomën e fizioterapistëve dhe nuk mund të shihja për shkak të lotëve. Thjesht iu luta mjekut që të më jepte telefonin tim që të telefonoja mamin dhe babin.

Fola me Ben Chilwell për atë që më kishte ndodhur, sepse ai kishte qenë jashtë me lëndime më parë dhe klubi më mbështeti. Por ishte e vështirë të punojë vetëm në rehabilitim, të shikoje shokët e skuadrës duke stërvitur dhe luajtur. Ana mendore ishte ndoshta pak më e vështirë për t’u përballuar sesa dhimbja fizike. E pata të vështirë të isha jashtë loje për kaq shumë kohë.

Është një gjë e mirë për të reflektuar ndonjëherë tani, sepse tregon se si kam ecur përpara dhe jam bërë më i fortë. E vlerësoj që jam në gjendje të luaj edhe më shumë tani. Ka njerëz që nuk shërohen nga këto lloj lëndimesh. Mund të kishte shkuar lehtësisht ndryshe, mund të mos luaja më futboll. Kjo është e frikshme.”/m.j